sevmeye gücüm yok
müezza
ne hüccetim var cinnetime
ne takatim var yanmaya
koca bir ordu yönünü değiştiriyor
sana bakan gözler kara
bin dört yüz yıldır ben
aynı yerde sadece
ufacık bir emare
bir ipucu
bir aşırı yorum
bir cevap bekliyorum
boynuzlu koyunun ahvali hakkında
içten içe bir temenni
içini kemiriyor korkumun
ezelî kitapların
yaprakları arasında
kuruyan bir güle döndüğünde zaman
şenlik ateşi sönüp
panayır dağıldığında
gül yağından ağır bir kurşun
o meş’um soru
kalbimizin namlusunda
bir gün hepimizi
affedecek mi allah
vuruldum müezza
uhud dağından inen bir mızrakla
kalbimin ortasından
beyaz entarisiyle ölüm
uyandırıldı uykusundan
aynı tabutta her gün
iş yerine taşınan ben
çıkış yolunu mezarımın
buluyorum ya sonunda
karıncalanır
bir karıncanın ayakları
kraldan çok kralcı
kraliçe arının uşakları
baldan nehirler yaratır
ters yöne akar o nehir
okyanusla kucaklaşır
umut yoksa da bizim için
umutvar olmak kalır
müezza gel
senin sevgin imandandır
sana bakan gözlerin nazarıyla
değiştir yönünü dünyanın
kanımı akıt
tenimi hırpala
sahibinin hatırına
şu nakıs varlığımın tortusu
üstün ise yokluğumdan
süt olup akayım ağzına
memelerinden sızının
sevmeye gücüm yok
müezza
kalbimi sıvazla
Bahadır Dadak
Yedi İklim Dergisi, 391. sayı
2 Yorum