Göğe Çıkıyorduk Uzayın Bin Boşluğunda

 

her yürekte bir feryadı bağırıyoruz ıslak

dünyamıza acıdım bu yüzden dünyaya bilendim

hesapsız bir katlim vardır kireç badanalı bir gök evinde

fabrikalarda üretiliyordu ve aşk ve aşk zaten fabrikasyondur şimdi

 

aşk için bir deli bahar aradım harfin kımıldayan yumağında

kefaretine hazır ansiklopedilerde harf harf kımıldayan

elimdeki mızrağı sapladım kanserine yeryüzünün

sağlam bir çiçek bulamadım uyumadan önce dünya

 

gergindi yeryüzü yer yüzün bin parçasını kavrayarak

açıldım denizin buharlaşan anına denizin kıskıvrak

bildim adıma düşen harflerin tüm isyanını

ismime evet isyan düşmüşse şayet

ben kendimle hep savaşır gibi oldum

 

dünya kendinden utandı küsülü kaldı zaman

zamanın artığını yakaladı günler

 

adına bileyim hangi özne değmiş tüten kımıltıda

ben kendimin savaşında yenilmiş bir orduyum şimdi

imreniyorum mahvolmuş yağmurdan sonraki yere

soğuk ve mağrurdur oysaki yenmek

 

kıskavrak yakalanmış bir yumak gibi toparlan

kendi halimize bir şarkı bulamadıysak suç

kokmuş şehirlerin üzerinden sinecek

vaveyla ki andım yine gözlerim eriyecek

sana şarkı söylemeyecek eşkalimden sinecek

son tebessümümdür bu ağlayan halimle

 

 

DİĞER YAZILAR

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir