Biriktirdim kendimi yokluğun kanadığı yerden
Harcamaya hazırım bana bir aşk gösterin
Çabuk olun kalkmadan tedavülden
Gölgem şahidi olsun bu alışverişin
İnsanın son nefesi ölümün ilk nefesidir
Hangi kabir tenimden daha serin?
İki yazar bir şairim ben
Sağım solum bir de ellerim
Müslümanın Müslümanı vururken
Getirdiği tekbir!
İçiniz ürpermiyor mu böyle deyince
Günahlar kalındır sevaplar ince
Yüzümü eyaletlere bölen kırk ayna
Dağılıveriyor gözlerime değince
Adın bir telaş gibi aklımda
Hayat mı? Olabildiğince…
Orhan Göksel
(Sincan İstasyonu, 67)
