Serdar Kocabaş’tan “çöl”e güzelleme…
***
Farsça bir kelime olan derviş; muhtaç, yoksul ve kapı önü gibi anlamlara gelir. Tasavvufta ise anlamı, Allah’a karşı acziyetinin farkında olup safiyane bir şekilde kulluğunu yerine getiren seyr-i sülûk yolcusudur ki, bir hırka bir lokma anlayışına göre kendini Rabbinin tecellilerine teslim etmiştir.
***
Hikmet, kitap okumakla, velilerin sözlerini ezberleyip sohbetlerde tekrar etmekle ele geçmez. Hikmet, kişinin dairesini tamamlamayı gerektirir. Yani sona ulaşıp tekrar en başa dönmeyi…
***
Derviş, Allah’a yakınlık kazanmasına sebep olacak bir ameli yapmaya başladığında, o ameli yaptıktan sonra başka bir amel daha yapacak kadar yaşayacağını aklına getirmez. Çünkü derviş ibnü’l-vakt’tir (vaktin çocuğudur).
***
Ölümü ikiye ayırabiliriz. Birincisi, doğal ölüm dediğimiz Azrail a.s.’ın ruhumuzu alması ile gerçekleşir ki insanın bunda bir dahli yoktur. İkincisi ise bile isteye ölmektir ki “Ölmeden önce ölünüz.”sırrını yaşamaktır. Bu ölümün Azrail a.s. ile ilgisi olmayıp, nefs terbiyesi ve kalp arınması sonucu kişinin derununda gerçekleşen bir ölümdür. Aslında bu ölüm bir diriliş, gaflet uykusundan uyanmadır.
***
Ehlullah ölümün dört rengi olduğunu söyler: Kırmızı, beyaz, yeşil ve siyah… Kırmızı ölüm şehveti yenmenin adıdır. Dervişin içindeki ihtirasların ve şehvetin diz çökmesidir. Beyaz ölüm midenin hâkimiyetine son vermektir. Çok yemek ve içmenin engellenmesidir. Yeşil ölüm marka tutkusundan kurtulmak, saatlerce ayna karşısında kendimize ve elbiselerimize bakma hastalığından kurtulmaktır. Aynı zamanda kalbimizdeki makam sevgisinden de geçmektir. Siyah ölüm ise “Halvet der encümen” düsturunun yaşanmasıdır. Yani halk içinde Hak ile olabilmek… İnsanlardan gelen her türlü bela ve eziyete katlanıp hizmet etmek ve Allah’ı unutmamak…
***
İbadetin bir anlamı da “çöl” yani değersizleşmedir. Yani ibadet tüm varlık hissinden soyunmak, apoletlerini sökmek ve kendini aradan çıkarmaktır.
***
Derviş, iç âlemindeki ateşini ve vuslat isteğini “âh” ifadesi ile dile getirir. Allah kelimesindeki ilk ve son harfin bir araya gelmesi ile oluşan “âh” kelimesi, dervişin lisanınca Allah demektir. Dervişin âh demesi Allah’a sığınması ve O’nun rahmetine olan özlemini ifade etmesidir.
2 Yorum