Fotomontaj

EDA

 

artık fotoğraflarda görünmüyor babam

yatağını değiştiren bir ırmak oluyor her baktığımda

en çok bir kalenin düştüğü ana benzetiyorum onu

dağlara çıkıyorum kokusunu hatırlamak için

sakallarını hatırlamak için kuyulara

üvey bir bıçak delip geçiyor gövdemi

 

nereden geldiğini bilmiyorum ağzımdaki suyun

çatlakların sonra, hırkamdaki dikenlerin, eksiklerin

bir hayvanın gözlerinde bileyip tırnaklarımı

arasından geçiyorum birbirini tanımayan şehirlerin

benim değil aynada gördüğüm saydam dünya

tabutunu yanında taşıyan gezgin ben değilim

 

artık fotoğraflarına hiç benzemiyor babam

gidip de dönmeyen bir bumeranga benzetiyorum onu

ve kuytularda arıyorum annemin üzüntüsünü

size babamın bir ağaca dönüştüğünü söylemiş miydim

 

Gökhan ARSLAN

 

Akatalpa, 146. sayı

 

DİĞER YAZILAR

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir