Ben Meselesi – 14

Hayattan desteğimi çekersem çökerdi dünya
Çöker miydi?

İyilik aldırmazdı kötülerin yaptıklarına
Aydınlıklar karanlıklar sahte yansımalar uyutur tutuşan dilimi
Kırılmış yanlarından onarırım hayatı
Sırrı bendedir görülen her şeyin diye düşünürdüm
Üşürdüm ürperirdim

Yorgun akşam saatlerinde
Annemin yoksul bakır tavası kaygana taşırdı çinko siniye
Aklıma kavurucu günahlar gelirdi ya da mısra mısra sevaplar

Bahar ılıklığı dolarken kulağımın kıvrımlarına
Çocuk teslimiyetimde bir peri hayali kurardım zaman zaman
Düşler turkuazdı ve bu düşlerden çıkıp gelen ince yüzlü
bir gamze
Hüzünbaz bir peri gibi çıkıp gelirdi her gece yarısı

Alevden denizlerde yürüyordum
Greve çıkmıştı bütün mavileri içtiğim suların
Yüzümü yüreğimin sürgününe göndermiştim
Nasıl patlamıştı kıvılcımlar kulaçlarımın altında

Karanlık öpünce ilk kez dudaklarımdan
Loş bir vadide yürüyorduk babamla el ele
Gitmek istediğimiz yere gidiyorduk
Mezarlıklardan geçiyorduk
Kanlı gözlerine bakıyorduk köpeklerin
Dualar esenlikler arasında insan olmaklığımıza
Tanıdık seslerden kaçıyorduk -neden kaçıyorduk
En çok ölme numarası yapıyorduk korkutmak için çocukları
Oysa ilk önce kendimiz korkuyorduk

Derin denizlerde ah çekemedim hiç
Günler akıp giderken uyuyamadım utandım güneşten
Şehirde yasaklanmış kitapları özledim
Yıpranmış aşkları onarmak için kurduğum tezgahımı
Bir dalga bekledim tortuları söküp alması için
Bütün yaralara üfledim kabaran diliyle aşkın
Kırık işaretler ve saklı kum tanelerini topladım
Harfleri yeni anlamlarla donattım
Pıhtılaşan damarlarımdaki katranı erittim gözlerimle

Özcan Ünlü

(Bir Nokta, 143) 

DİĞER YAZILAR

2 Yorum

  • tuzsuzdelibekir , 03/05/2014

    “Alevden denizlerde yürüyordum” o işi galip dede bitirdi.

  • tonki ponki , 03/05/2014

    özcan ünlü şiirini 65 senedir yakından takip ederim.
    gerek dili, gerekse güncelliği, yani kökü mazide olan ati şiirciliğinin yaşayan belki de tek ustasıdır.
    özcan ünlü, bizlere yeni hayal dünyaları vaat etmiyor belki, ama okyucunun elinden tutarak onu serin bir bahar sabahı yoculuğuna çıkarıyor. bunu yaparken de hiç kuşkusuz sesini bulan bir şiir olarak yapıyor. (laaa dayanamayımaaaa)

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir