Hayattan desteğimi çekersem çökerdi dünya
Çöker miydi?
İyilik aldırmazdı kötülerin yaptıklarına
Aydınlıklar karanlıklar sahte yansımalar uyutur tutuşan dilimi
Kırılmış yanlarından onarırım hayatı
Sırrı bendedir görülen her şeyin diye düşünürdüm
Üşürdüm ürperirdim
Yorgun akşam saatlerinde
Annemin yoksul bakır tavası kaygana taşırdı çinko siniye
Aklıma kavurucu günahlar gelirdi ya da mısra mısra sevaplar
Bahar ılıklığı dolarken kulağımın kıvrımlarına
Çocuk teslimiyetimde bir peri hayali kurardım zaman zaman
Düşler turkuazdı ve bu düşlerden çıkıp gelen ince yüzlü
bir gamze
Hüzünbaz bir peri gibi çıkıp gelirdi her gece yarısı
Alevden denizlerde yürüyordum
Greve çıkmıştı bütün mavileri içtiğim suların
Yüzümü yüreğimin sürgününe göndermiştim
Nasıl patlamıştı kıvılcımlar kulaçlarımın altında
Karanlık öpünce ilk kez dudaklarımdan
Loş bir vadide yürüyorduk babamla el ele
Gitmek istediğimiz yere gidiyorduk
Mezarlıklardan geçiyorduk
Kanlı gözlerine bakıyorduk köpeklerin
Dualar esenlikler arasında insan olmaklığımıza
Tanıdık seslerden kaçıyorduk -neden kaçıyorduk
En çok ölme numarası yapıyorduk korkutmak için çocukları
Oysa ilk önce kendimiz korkuyorduk
Derin denizlerde ah çekemedim hiç
Günler akıp giderken uyuyamadım utandım güneşten
Şehirde yasaklanmış kitapları özledim
Yıpranmış aşkları onarmak için kurduğum tezgahımı
Bir dalga bekledim tortuları söküp alması için
Bütün yaralara üfledim kabaran diliyle aşkın
Kırık işaretler ve saklı kum tanelerini topladım
Harfleri yeni anlamlarla donattım
Pıhtılaşan damarlarımdaki katranı erittim gözlerimle
Özcan Ünlü
(Bir Nokta, 143)
2 Yorum