Babalar ıssız ağlar
Çekerler arabayı yol kenarına
Bir ağacın altında bazan
En ücra köşesinde bir parkın.
Dik durulacaksa durulur,
Başları usulca okşanır hatta çocukların
Maziye ısmarlanır kardan adam
Kahkahalar atılır, iyidir her şey, çok iyidir
Camdandır gözleri, usulca buğulanır.
Babalar ıssız ağlar
Hep aşkdır bir yanları
Bir yanları hep yar
Ağrıyan, gül kanayan
Sırtlarını yaslayınca dağ olur o kadınlar.
Söylenecekse söz söylenir
Acı da olsa, kirlenmeden elleri çocuğun
Sonra, taş da olsa erimeyen kelimeler
Oturur elbette içcebine babanın.
Babalar ıssız ağlar
Ansızın devrilen koca çınarlar.
Süleyman Çelik
