Anılar

anılar,
düşlerin sonrası yitik mirası
aklıma damar damar saplanan o paslı kama
kumral kadının gövdemi saran saçları
alnıma çizgi çizgi düşen öfke
incinmişliği kuşların
bir kanat grevi
kısır bulutların toprağa değen dudağı
ağaçların pusatsız güze hücumu
bir kinin kara suları, anılar

-aynalara çizdiğim hep aynı yüz
teninde casus öpüşlerin izi
çığlığın incelen yankısında-

anılar,
bize ne kaldı
yıldızların ışıltılı senfonisinden
aklım toprağa gömülü
yüzüm yağmura dönük
kalbimin göğsüme gücenik çarpışı
nefti sancılar içinde

aklım kumral bir yükle gelir
sırtında kurak rüzgarların
altın saçlarını toplayıp, güneş
konar toy kanadına kuşların
göçer sultasında zamanın

gök vahaysa buluta
aklım bereketsiz topraktır gayrı
gizler turna sürüsü yıldızlarını
anıların burcunda

İbrahim Hakkı Öztürk

DİĞER YAZILAR

1 Yorum

  • Tuğçe , 13/08/2016

    Bütün incinmişliğimize rağmen hatırladığımızda gülümseten anılar… “anılar,
    düşlerin sonrası yitik mirası” hüzünlü hissettirdi.

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir