Adınla…
Zatına baktın, bir’i yarattın
Aczimi mübarek kıl
Suyu ateşe verdim
Uyandığımda uyku yaratılmamıştı
Uyku değildi uyandığım
Sende bildim,
Senden geldiğimi,
Senden geldiğimi sana geleceğimi
Senden sana geleceğimi.
Gelen ve giden kimdi
Sendeydim
Cenneti taşırınca varlığım
Yükseldim yeryüzünden ismine tutunarak
Bir fısıltı bile değildim
Sesim düşmemişti henüz dağın ve taşın oyuklarına
Şeytandan ilk ihanet çarptığında kalbime
Aşk’ın bir fısıltıyla bile yaşanacağını bilmiyordum.
Etim bıçak soğukluğuna erişince
Kabil’in döktüğü kandan Habil düştü nasibime
Gel emri yaratılmamıştı
Sendeydim
Aczimle sarhoşum
En büyük soruda gizliydi aşkım:
Evet Rabbimsin
Adandım isminin ismime indiği an’a
Seninle bildim, seninle gördüm
Seni bildim, senden göründü seni bilmekliğim
Bismillahirrahmanirrahim
Bir sensin
İsim sensin
Allah sen
Birliğinden aldık ‘bir’ görmeyi
Büyüklüğünden yürüdük sana
Döküyorum eteğimdeki taşı toprağı
Tevbekârım bütün iddialarımdan ve tezlerimden
Andolsun güzelliğine ve birliğine
Şahitsin şahitsin şahitliğime şahitsin
Andolsun bütün and içtiklerine
Allahımsın, Rahmanımsın, Rabbimsin
Erdal Çakır
1 Yorum