Muhammet Emin Oyar, küçük hayatlarımızı yazdı.
***
Devlet memuruydu, ay sonu geldiğinde cepte ne parası kalmıştı ne de mutfakta erzakı… Yine de bu durumu çocuklarına belli etmemeye çalıştı. Onlara mutlu görünmek için elinden geleni yaptı. Ta ki eşinin akşam yemeği için sadece biraz çorba yapabildiğini öğreninceye kadar.
O çorba da mutfakta kalan malzemelerden; biraz pirinç, birkaç tane havuç, bir soğan, yarım pırasa biraz da un ve sudan müteşekkildi. Eşi, yemeği sofraya koyduğunda biraz hüzünlüydü. Kendisi de öyle. Fakat çocuklar ilk defa tattıkları bu çorbayı çok sevdiler. Büyük olanı annesine çorbanın adını sordu. Annesi de ismi olmayan bu çorbaya “Ay Sonu Çorbası” adını koydu. Çocuklar çorbanın ismini garipseseler de pek aldırmadılar. Bu zamana kadar yedikleri en güzel yemekti sanki. Küçük çocuğun “Anne bu çorbadan yarın da yap çok güzel olmuş” demesiyle keyifleri yerine geldi. Allah’a şükrettiler.
1 Yorum