Yük treniyim arkadaşlar
kesişen rayların ortasında
ileri geri gidip geliyor
yeni sabah, eski akşamlar
İlk vagonda şaklar
sevda, nefret, elveda
hıyanet, tutku, nutuklar
süslüdür, parlaktır sonra kül
sonra hazan sonra rüzgâr
ben ve öteki
hem kurnaz hem riyakâr
acıya çalar düdüklerim
ekmek taşırım, dil taşırım, kan taşırım
yük treniyim arkadaşlar
ikinci vagonda savaş
söker tırnağı, canı tenden ayırır
zekanın incesi, düşlerin iğnesi
insan insana kibrit
kovulmuş tanrıların sessizliğinde
sokaklar erir, gökler yanar
koşar gece, gelir peşimden
dağ yorgun sabah buhar
yüzümün gürültüsü ses ve duman
insan taşırım, analarla çocuklar
yük treniyim arkadaşlar
Arife Kalender
