(Çiganın tek gazeli)
Duydum masayı esnerken, ağzında bir top kağıt
belki hüzünlü söylence belki yüzyıllık ağıt
ne yazsam ne söylesem yine de eksik gedik
bazen bir iki çer çöp, bir iki şiir yahut
dile gelse köse kalem, öte yoksul iskemle
bana sezgi, bana akıl, bana o zalim bağıt
hem yazdım hem söyledim, ömrümü verdim yele
bahçemde kiraz erik, odamda çarık çıfıt
birkaç harf, birkaç sözlük, birkaç yabanıl dize
olmadı noksan kaldı, beni ölümle avut.
Mustafa Köz
