VI.
ben sonsuzluğun levhasında biriktim
‘aşk’ dediler
……………….var’edildim
azgın okyanusları yuttum, köpükleri yüzdüm
geceyi susmanın kavında erittim
kana susayan uykuları kovup
tutundum bir günah gibi sevabın ayağına
bana ilk seni gösterdiler
sonra hep seni gösterdiler
yüzümü karanlıktan sakladım
ben bir gül ağacı gibi ateşle büyütüldüm.
Halil İbrahim Polat
1 Yorum