hayatım üzerine kiminle konuşabilirim?…
(mustafa kutlu)
levyelerden vidalardan sökülen ve söküldükçe yalnız bırakan tüm dünya nesneleri
bu sandalye mesela şurada dursun belki otururum açık bırakılan yaşamlar gibi pencereler
açık ve bir o kadar katmerleşmiş sözüm ona akşam beklemesi yani oturmalara gitmiş
oturmalardan anılar aşırmış tüm bekleyen yanlarımız küflenerek kalıyor üzerimizde
mesela bunu konuşmalıyım bir çay bardağının kaç dudağa çay taşıdığını sandalye üzerinde
bu perdeler mesela yılların sigara lekesi
yağmura karşı durmuş evin gizil tarihi
dışarısının içeriyle bütünleşmesini engellemiş
kendi mahremini kamusala yendirmiş
üzülmüş fakat rüzgarı bulduğunda ne kadar da sevinçli
bir toplumsal mesele oluyor şimdi o
yani üzerindeki lekelerden bir ortadoğu haritası çıkartmam
benim kendi fantazyam
büyük kudüs yenilmez selahaddin
ben şimdi bunu şehrin ortasında sessizce söylüyorum
an denen şey kişinin kendi kıyametinden menkul
tahvilsiz bonoların bankacılık sektöründe
mücahitler her gece bu yüzden biraz daha nemalanıyor
hüzün denen o muzdaripli halden
büyüdük usulca yürüdüğümüz caddelerin kendi rehavetini iteledik
koca nefesler çektik
uzun susuşları kentin ana arterlerine taşıdık
büyük yanılgılarımız üzerinden
polar gökyüzü yumak yağdıran yağmurlar
mazot kokusu artık hayali olmayan çocuklar
açık bırakılan radyo gibiydi rüyalarımız
arada sırada seslerin netleştiği bol miktarda çığlık
kendini kaybedeni neden yanlış anlarlar
oysa kişi kendine gelmek için çıldırır
büyük okyanustan endülüse doğru
bir fay hattı çizseler bu yüzden yüreğim senin yangının
yüreğim senin yangının yüreğim senin
yangının
kendi huzmesinde ışıldayan aya
yani şimdi aşk gibi bir kelimeyi orta yerinden şiirin göbeğine
taşıyan anlamlar var tiren katarlarından geleceğe
yani işte içimizde yangınlar
içimize kendi geleceğimize dair büyük yanılgılar
içimizde tiren gibi oturmuş nesneler
hangi nakliyeci kırmadan taşıyacak
o kristalden benliğimizi
bilal can
2 Yorum