Defler çaldı bir gece kadınlar başucumda,
Ölümüm müydü, düğünüm müydü bilemedim.
Sonra teller, duvaklar, kurdeleler;
Beyazlar içinde bir gelin gibiydim.
Kurumuş bir gül büyüttüm sağ avucumda.
Ve toprak, gözyaşı, dualar;
Bir kabre doğru uzanırken ellerim,
Defler çaldı durmadan kadınlar başucumda.
Oysa ben uğruna öleceklerim için yaşadım.
Gözlerin bahtım karasıymış neyleyeyim.
Varsın can kuşumu kapsın göğüs kafesimden,
Koynumda beslediğim yılanlar.
Sidre ağaçları yanacaksa kederinden,
Bana yağmur deme, yalvarırım.
Yesribin kandilleri gibiyim ey yar;
Yalanım varsa kahrolayım,
Hayber’in duvarları çöksün üstüme.
Bana yağmur deme yalvarırım.
Ölüm bir adım ötemde diyorum, gel gitme.
İçimin çöllerinde bir taş fırtınası;
Taif’ten çıkmışım kan ter içindeyim.
Ebabil azabı yakın, biliyorum; gel gitme.
Biliyorum bir an terk edilsem öleceğim;
Ben uğruna ölmek için yaşadım, neyleyeyim…
Mümin MUNİS
