Yedi İklim, yeni yılın ilk sayısı ile okurlarını bir kez daha selamlıyor. 382. sayısıyla Yedi İklim, kış ruhunu yansıtan bir kapakla karşımıza çıkıyor. “İlkeler” başlıklı giriş yazısında ilkelerin toplum ve devlet açısından önemine ve kaybının doğuracağı sonuçlara vurgu yapılırken, hakikat medeniyeti olarak ilkelerimizin neler olduğu konusu üzerinde duruluyor. Giriş yazısının ardından alışık olduğumuz üzere Mustafa Cemil Efe’nin gönül dünyamıza huzur veren bir hüsn-i hattı yer alıyor. Hasan Aycın, bu sayıdaki çizgisini Üstad Sezai Karakoç’a armağan etmiş.
Her sayıda olduğu gibi Yedi İklim’de yine zengin bir içerik ve yazar kadrosu bizi bekliyor. Derginin ilk sayfalarında Ali Haydar Haksal, geçmiş sayılarda başlattığı “Diriliş Ekolü” yazılarına Diriliş dergisinde düşüncenin izini sürdüğü “Düşüncenin Yenilenişi VI/I” başlıklı yazısı ile devam ediyor. İsmail Kıllıoğlu, ise ikincisini kaleme aldığı “Akdeniz ve Uygarlıkları -II-” yazısında Sümerlerde toplumsal hayat, siyasal yapı, hukuk, edebiyat, dil ve yazı gibi konuları ele alıyor. Hayrettin Orhanoğlu, “Adem İdeolojisi ya da Varlık ve Yokluk” yazısında Akif Paşa’nın “Adem Kasidesi” üstünde durarak söz konusu şiire dair yapılan yanlış değerlendirmelere değiniyor.
Edebiyatın ve şiirin farklı renklerini taşıyan Yedi İklim, okuruna bu sayıda da zengin bir şiir sunuyor. Alper Gencer’i “Sınırlar ve Sanrılar” şiirinde bir arayışın peşinde görüyoruz. Nihat Hayri Azamat, “Taht-ı Bâ” şiirini bir sesleniş halinde kaleme alıyor. Nurettin Durman, ise “Nasıl Anlatsam” şiirinde “Nasıl anlatsam o muhteşem imgenin sırrını.” dese de şiiriyle insana ve hayata dair kapılar aralıyor. Ayrıca Hatice Çay “Ayrılıklar Kasidesi”, Ali Haydar Haksal “Ötenin Ötesi”, İshak Aslan “Karşılanan Yitik”, Sümeyye Şeker “Çağrılan”, Sulhi Ceylan “Kan ve Kül Tarihi”, Fatih Memiş “Bir Sevincin Sıcaklığı”, Ömer Hatunoğlu “Tutkulu Rüzgâr”, Abdullah Yalın Karadağ “Uzak ve Hoşça Kal”, Erkan Kara “İyi İnsan Olabilirsin” şiirleriyle dergide yer alıyorlar.
Bu sayının diğer şairleri ise Hayrullah Gürdağ, Metin Kaplan, Yasemin Kapusuz, Berna Yurtseven, Ebubekir Çağlar, Nazlıhan Durmuş ve Sezer Taş.
“Haliç’e Misilleme” ile Osman Koca, “Vardım Ama Yoktum” ile Ahmet İşler, “Bir Ölüyü Düşünmek” ile Mukadder Uçar Beyoğlu, “Karanlığı Kesiyorlardı” ile Şifanur Şahintepe, “Akrebin İzini Sürmek” ile Bünyamin Topçu, “İç Avlu” ile Yunus Berk Üstün, “Bir Son Duygusu” ile Fatih Selvi ve “Gurbetin Mimozaları” ile Esra Türedi ise bu sayının öykücüleri.
Behzat Aktura, Ethem Erdoğan, İsmail Demirel ve Fatma Kaya ise bu sayıda denemeleriyle yer alıyorlar.
Osman Koca, “Şarkın Hikâyesi-IV Doğu Bülbülü yahut Bostan ve Gülistan-2” yazısı ile şarkın hikâyesini yazmaya bu sayıda da devam ediyor.
Ethem Erdoğan, bu sayıya Adem Turan’ın eserini değerlendirdiği “Mangan Mangan Üzerine Bazı Yaklaşımlar” yazısı ile katkı sağlıyor.
Ayşe Altıntaş, “Kusurlu Güzellik’ Olarak Şiir” yazısında Mehmet Özger tarafından yazılan “Kusurlu Güzellik” kitabını inceliyor.
İngeborg Bahmann’a ait “Engin Dünya” şiiri dergi sayfalarında Bayram Zıvalı ve Belkıs Kılıç çevirisi ile yer alıyor.
İsmail Demirel, Yasemin Kapusuz ile edebiyatı ve “Sonu Olmayan Yaz(g)ılar” eserini merkeze alan uzun ve keyifli bir söyleşi gerçekleştirmiş.
Yusuf Emir Culha, bir önceki sayıda başladığı yazısını bu sayıda da “Sylviane Anna Diouf: Allah’ın Kulları, Amerika Kıtasında Köleleştirilmiş Afrikalı Müslümanlar II” başlığı altında sürdürüyor.
Uğurcan Güler, şair Nurettin Durman’ın “Şiir Kalır Sonunda” adını taşıyan toplu şiirler kitabını “Kubbede Kalan Hoş Seda” başlıklı yazısında Durman’ın şiirine dair bazı tespitlerde bulunarak değerlendiriyor.
Eyüp Taşçı, Uğurcan Güler’in ilk eseri “Cinayeti Ben İşlemedim” kendi gözlemlerine dayanarak ele alıyor.
Yeni Okumalar / Değiniler bölümünde, Hüseyin Ahmet Çelik’in “Bozdünya” eserine Irmak Güneş, Ahmet Murat’ın “Belki de Üzülmeliyiz” kitabına ise Ayşe Koç değiniyor.
Fatih Memiş
