Aynı Odada

Abdullah Karaca imkânsız kıyılarda imkân arıyor.

***

Susuyordu
Ben konuşuyordum
O gözlerini ağırlaştırıyordu
Sesim bir karga uğultusuna dönüşmüştü
Odanın içi yerli yersiz
Bir yığın tümcelere bulanmıştı
Kelimelerin fazlalığı
Kulaklara ağır bir yüktü
Konuşuyordum
Bütün mermilerimi
Birbiri ardınca boşaltıyordum
Tek tek
Ve defalarca
Sözcüklerimin hiçbiri isabet etmiyordu
Hepsi karavana
Konuşuyordum
Mermilerimin hepsini
Ona sarf ediyordum
Ardı sıra
Konuşuyordum
Silahlarım bitmek üzereydi sanki
Panik ilişmişti gözlerime
Kelimelerimin hepsi tükenmek üzereydi
Ben
Konuşuyordum
Dilim bedenimden çıkmış
Bütün odayı yavaş yavaş sarıyordu
O susuyor
Beni izliyordu
Konuşacaktı
Dilinde
Büyük cephaneleri saklıyordu

DİĞER YAZILAR

2 Yorum

  • dedeciiim , 26/09/2013

    Abdullah Karaca şiiri kendi sesini bulmuş, lirizmiyle metafizik imgeleri harmanlamış ve bunun sonucunda da kökü mazide olan bir ati şiirciliği ortaya koymuştur.
    Sayın Karaca, Türk şiirinin gelecek 38 yılına damga vuracak en kuvvetli isim olarak öne çıkıyor.

  • agoranın mekanından , 25/09/2013

    Sayın Karaca şiir yazmak zorunda mı?

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir