Bildiğin gibiyim,
Sürekli kendimle karşılaşıyorum
Sanki bir başkasıymışım gibi.
Yüreğimde, yürümeyen kan
Ve tecrübe edildikçe çoğalan yanılgının hazzı.
Boşluk icat edildiğinden beri aynı,
Hiçbir toprak tanımıyor köklerini.
Sokak sokak mutsuzluk ve kaygılı
Bir iç savaşta yitirdim kalbimi…
Aklım, karşı devrim için hazır kıta.
Korkularım, tekrar doğurur mu beni,
Kozasını kırmaya çalışan güne karşı?
Hâlbuki olan olmuştur, olacak olan da.
Sahipsiz bir kalbe söylüyorum bunları,
Kelimelerin kısır toprağında.
Boynuma dolanan talih şahit.
Yücelttikçe soluklaşıyordu her şey,
İnsan, tabir edildikçe…
Sulhi Ceylan
(Yedi İklim, 423. sayı)
2 Yorum