“… yazı yoluyla dünyanın karışıklığına, insanın karmaşıklığına düzen getirme sanısı, daha ötesini niye söylemeyeyim, sabukluğu, çoğumuza, belki de hepimize,

  Yaşamak, asla hatırlayamayacağın anlardan bir yığın oluşturarak yaş doldurmaktır. Anıları düşünürsün sürekli, hepsini anımsamana imkân yoktur tabi, unutursun. Yaşamın

  Sen! Hayatımın anlamı! Hayatımı anlamlandıran! Çalkantı… Sen! Küfürbaz nidalarım! Ruhumdan beni uzak kılan! Çalkantı… Sen! Ruhumun ta kendisi! Ruhunun

  Hayatı herkesin yaşadığı gibi yaşamamak; yaşlandırır insanı. Herkesin içinde bir çocuk olurmuş ya hani, içindeki çocuk bile büyür hayat

O kadar çok insan var ki tanınması gereken. Hani şu az önce kitapçıda gördüğün mesela… Bir “Merhaba” ile belki yıllar