ırgatlar şehrinin putlarını kırarak
aheste adımlar, yanık bağırlar ve çorak tarlalar
evimden uzak gurbet elinde taş duvarlar
geçerken güzü gelinlik gibi görüyorum
o köyün kızıl karanlık tarafını
bir daha dönememek ve görememek mi
ardına bile bakmadan toprağa yatmak
toz duman çukur küreklere vurarak
martı gibi göğe böyle bakan ben miyim
bütün mavilikler kayboluyor
kaçıyor yağmurlardan bulutlar
buram buram üzerimde kokan
papatya da değil gül de
yeşilimsi mersin gibi otlar belki de
terli bir mezar kazıcısı gibi
daha da derinlerde yuvalanmış adamlar
gönül gözlerime çakılarak
bakmak istiyorlar ta içerime
tedirgin mi olmalı şimdi
bugün üşüteceğim muhakkak
toprak kokulu rutubetlere yaslanarak
zemheri bir soğuk
hani nerede o cılız sesli adamlar
su mu bu bozkırdan fışkıran taş mı
boğazımın tam ortasında yumru yumru
Bilal Bahadır Kuzucuk
3 Yorum