Sırrı Fâş Eylemek

Kendi gölgemin üstünden atladım
Bunu zaten hep yaparım.

Dizlerime inen dünyanın baş ağrısıyım
Gülüşlerimin çözünürlüğü yüksek, kötülüklerim rutin
Kırılırken kemiğimin çıkan sesi olurum ansızın
Bazen bir enkaz limanı, bazen cinnet müptelası.

Düşmanıyım, birbiriyle kafiyeli yüzlerin
Gözlerimde tabut uykusu, dipdiri
Acı bu, arttıkça uzuyor hayat
Ertelerin ertesinde sen
Ben, aynanın sanısı.

Niçin saklayayım, kapımı çalan yok
Umrumda da değil, kapım yok
Tezgâhları tekmelemek için geldim bu hengâmeye
Sırrımı fâş eyledim, boynum burda.

Kendi etrafımda döndüm, bu tavaftır dediler
Bir Esma’nda yok olmaktı derdim, bilmediler

Sulhi Ceylan

Yedi İklim Dergisi, 369. sayı

DİĞER YAZILAR

3 Yorum

  • qt , 30/01/2024

    bu şiirin üzerine şair kendisi bile çıkamaz

  • Meclis-i Mebusan , 16/01/2021

    Ne lezzetli bir şiir. Teşekkür ederim bu yemeği karana…

    • Nagehan , 17/01/2021

      Sırrı fâş eylemek istediğinizden emin misiniz?

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir