Sessizliğim

bu uzağın dilidir
en güzel ben konuşurum
acı dokunur her gece mısralarıma
uzak; bir yara, kanar durur içimde

heybemde solgun yapraklarla geçerim
asıp da sokak lambalarına bakışımı
içimde solan acabalar
kelimeleri dudaklarımda kurutur
bir sonbahar yağmuruna iliştiririm sesimi

kanırtan bir nefes
haritalar cellat kesilir yanı başımda
pencerelerden baktığım için mi
bütün bu yollar uzağa gider
sen uzakta olduğun için mi
bu kent böyle esrik durur koynumda

sesimde bir kovuk açıyorum her gece
ve seni biriktiriyorum
sonra usulca fısıldıyorum
bir kelime ki senden ibaret

Ömer Ertürk

DİĞER YAZILAR

1 Yorum

  • jöntürk , 22/08/2013

    ömer, cidden akıllı olsun!

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir