Hâlbuki bir Kadıköy gecesiydi
Sokaklar tıklım tıklım hepsi bu
Kadının gözlerinde kör bir derinlik
Yüzünde tılsımlı bir gülümseme
Erkek bu, geceyi düşünür
Kadın bu, duyguya yaslanır
Dört bir yana dağılırken parmaklar
Kadın kendi güzelliğiyle söyleşir
Ustadır hayat
Usturasını acıtmadan kullanır
Çünkü rüyayı bozar kan
Biri seni sevse ama kayıtsız dersin
Çırılçıplak, en hayvan yanınla
Varolduğuna seni inandırsa
Kendi de inansa
O an gerçeğe toslarsın
Toslamak işte bilirsin
Mesela her aşk alışkanlığa döner
Mesela her sabah günaydın canım
Mesela dudaklarını büzerek: “Sen beni kırıyosun!”
Sulhi Ceylan
