a.
Durduğu mesafede çılgın bir gölge gibi
Her akşam arsız mezarlıkta aynı titreme
Ölüler hayal perdesinin ardında
Daha ölü daha ceset daha özgür
Kan kokar saçının kıvrımlarında
Veda çiçeğine tebessüm eden çocuğun
Anlamazlar neden ölür bir insan
Nasıl sarar bir yüreği toprak
Kör kuyularda –sahi- ruh var mıdır
Yalnız mı koşulur ahiret patikasında
Temelli gitmeleri anlayamaz ki çocuk
Kapalı ölü gözde ışımayan şeyleri
İpince parmağıyla öğrenmeye çalışır
b.
Vaktin durduğu anda ölüm asıl ölendir
Özcan Ünlü
(Ay Vakti – 137)
1 Yorum