Melek Küstü

dün ölüyü rüyasına yatırdılar
ben görmedim toprağı ölüye bıraktılar

çevrelenmiş bir arzu maldan mülkten ayrı
kandırılmış bir gök üzerine yağmur bıraktılar

nasılım dedi biri ara sıra dediğini dedi
anladım ben onu biri ölümünü görüp sırrını bağladı

bu yaşadığımız bir şeydi yaşanır hep
hayatı ruhsatsız tabanca gibi alnına dayadı

sıkıladım kemerimi kemendim boynumda
kendine yara olmuş biri dedi kimsesizdi

dürüst ol dedim sağında bir melek
haysiyet kimin dağlarından inmiş ağzı fena kokardı

anladım ben bunu anlamazlar kimliğim kayıp
jiletten bahsedelim damarım isteklenir arzulanırdı

sonra ben bunu bildim katil de benim zehir de
kör bir testereydim hacmimden korkar susardım ağlardı

sonra işte kendime bir paye verdim dünya hâli işte
burada cumhuriyet ilan ediliyordu boğazımda lokmalar

kalemler vardı

kalemler kırıldılar

 

Betül Tarıman

(Kurgan, 11)

DİĞER YAZILAR

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir