Mustafa Ç’ye
zühre yıldız ve sen
hepiniz göğün çocuğusunuz
hepiniz Allahın
ben de Allahınım
ama ne bileyim toprak kokuyorum işte
siz cennetten çıkarıldınız
oysa ben cennet nedir bilmem
kendimi bildim bileli
toprağın koynunda uyurum
toprak ben kokar
ben yağmur olup yağarım
gözlerim Allah’tan korkar
Allahın nasılsa gözlerim
kaldırımları öperim her gün
içerim parmaklarından akan nehirleri
içerim de hastalanırım tadından
sabahımı akşamımı
cennete adarım
gerçi bilmem cenneti
ama görmek istersem
dönüp gözlerine bakarım
siz gülleri seversiniz
ben ellerinizde kanarım
parmaklarınızda gül yetişir
kan olur akarım avuçlarınıza
parmaklarınız ne kadar Allahınsa
o kadar Allah’tandır kanınız
kanınız gül kokar
