kalbi olan bir gezegen’e
kirli sokaklardan geçtim kirli sözler dinledim
kirli kaldırımlarda kirli eller kirli taşlarla
kir dolu bakışlarla fırlatılırken göğe
hâlâ kendi şarkısının içinde evren
kendi yabanıl devingeninde
dönenip durdu
kalbi olan bir gezegen ağır ölür
ağır bir kalp yangınında ekinoks
ağır bir işrakta yabancı
ağır bir duadır melek sesi
incir ve zincir
zindedir cümle
akıl yok sır var kalpte incir
incinirse gök bulama ellerini sayfaya
çocuk yaslanırsa tı harfinin boyuna
yorgun geceler uyuklardı saçlarımda
morarmış saçlarım ulu bir dağ gibi
artık kendi çirkiniyim gecenin
ellerin pençeleşmiş zaman dilinde
düşlerime engel oluyor bu balkon
kalbi olan cümleler ve evren
gezegen ve galakside bir yıldız
incinir zincire vurulursa çocuk
atlılar geçer o yorgun gecede
o sabahta o ateşte suların girilmezi
canavarların yurdudur
ulu bir ihtiyar dervişin
gözlerine engel olamaz güneş
bilal can
