Hiçbir Esrar Yok Sessiz Göğümde Martı Çığlıklarından Başka

bir renk dileniyorum oysa mavidir göğün telaşı
sessiz rakamlar geçiyor üst kesiminde düşüncelerimin
akşam diyorum
o lekeli camlar ardında gülümseyen
o garip heyula
o ortaçağ kiliseleri kadar karanlık
bir bazilikada ya da helenistik dönemden kalma

ağrıyacak başımın seferini başlatan
yaralı heykeller

yaralı kuşun şarkısını kanatlarından dinledim
canı yanan son gölgeye sığınıyordu yalnızlık
başını sokağa yaslamış kalabalıklarda şehir
adımını kimsesizlerin yüreğine atıyordu
farklı bir kalabalık içinde yaşarken herkes
martılar çöle kaçıyordu

sesi yok nefesinin yoksa üzgün mü gölgen
bu hengame dünya sofrasının kaşık sesleri
üstün bir ırk değiliz lekelenmiş tarih sayfalarında
üzerine titriyoruz isimlerimizin lakin unutkanız
hangi çöle kaçtığını artık hesap edemiyoruz
martıların

uzağız lâkin uzak demeye tereddütlü adımlarımız
sanat tarihinden fırlamış yüzümüz kadar orijinal
bir natürmort bile olamayız aydoğan ile birlikte
oysa üzgün duran bir yaramız var duvardaki çatlakta
sulhi demeye bin şahit arıyor sözlerimiz

Bilal Can

DİĞER YAZILAR

3 Yorum

  • tropikal , 05/06/2014

    martıların şairi abdullah karaca’yı şükranla anıyoruz

  • Gülnaz Eliaçık , 04/06/2014

    Şiiri okudum ve sonra;

    Kendimi kalbimden uzak bir köşeye fırlatasım geldi, beceriksizliğim yine beni yendi!

    Hakikaten iyi bir şiirdi, Bilal Can kaleminden daha iyilerini okumak duası ile…

  • damla pamir , 04/06/2014

    Mükemmel.

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir