Gerçek Ad

Sen olan bu şatoya çöl diyeceğim,
Bu sese gece, yüzüne yokluk,
Ve sen bu kısır yeryüzüne düştüğünde
Hiçlik diyeceğim seni taşıyan şimşeğe.

Sevdiğin bir ülkedir ölmek. Geliyorum,
Ama hep karanlık yolların boyunca.
Yok ediyorum biçimini, istediğini ve belleğini,
Acıma bilmeyen düşmanınım ben senin.

Savaş diyeceğim sana ve savaşın
Gözüpekliğiyle davranacağım
Ve ellerime alacağım karanlık, delik deşik yüzünü,
Kalbime, fırtınanın aydınlattığı bu ülkeyi.

Bu koyu ışığın görünebilmesi için
Geceyle sarsılan dövülmüş bir toprak gerek.
Karanlık bir korudan gelir alevlerin coşkusu.
Sözlere bile bir öz gerek,
Bütün türkülerden öte bir kıyı.

Yaşayabilmen için ölümü aşmak gerek,

Akıtılmış kandır en arı varlık.

 Yves Bonnefoy

Çeviren: Cevat Çapan

DİĞER YAZILAR

4 Yorum

  • ay büyürken uyuyamam , 29/08/2014

    Böyle bir şiir için, “şiir” için “dibine kadar modern” ifadesi hoş değil. Günümüz insanı, bu ifadeyi her ne kadar olumlu mânâda kullansa da bana her defasında fazlasıyla kaba gelmiştir. Oysa şiir, bu tanımlamaların çok üstünde, tüm zerafetiyle hissiyatımı kuşattı. Teşekkürler Edebifikir, seni seviyoruz.

    • Okuyucu , 30/08/2014

      Peki bir şiir kaba olamaz mı? Onu hapsettiğimiz o kibarlığın ve inceliğin dışına çıkıp vahşetini gözler önüne seremez mi? Şiir insanın kendini ifade etmek için kullandığı bir araçtır. İnsan her zaman zarif olmaz, olamaz. Ve eleştirirken bile zerafet kasacaksak eğer, bu da samimiyeti ve içtenliği katletmekten öteye gidemez. Gündelik hayatta bu şekilde konuşmuyoruz, öyle değil mi?

      Edebiyat, prangalarından kurtulsun! Tabular yıkılsın artık! Argoyla da şiir olur, konuşma diliyle de!

    • ay büyürken... , 30/08/2014

      Kaba bir dille yazarsanız “kaba şiir” diyebilirsiniz kendinizce. Ancak bu iki kelimenin bile yan yana bir tartıya koyulamayacağını görmeliyiz. Ben yalnız kullanılan ifadenin kaba, şiirinse zarif olduğunu belirttim.Bakınız şiirde “şimşek, delik deşik, düşman, savaş, kan, fırtına, karanlık” vs. kelimeleri geçiyor. Buna rağmen evet zarif. Zaten zerafet kasılabilecek olan bir şey değildir. “Kasılırsa” zerafet olmaz o, başka bir şey olur. Zerafet derken sürekli güzel giyinmekten, takım elbise giymekten, süslü sözler etmekten, ağız eğip bükmekten bahsetmiyorum kesinlikle. Zarifseniz pijamalarınızla da kızarken de zarifsinizdir. Zerafet ve tabu, çok uzun mevzu ve bu kavramlara yüklediklerimiz çok farklı. Konuşma diliyle şiir oluyorsa, yoldan geçen herkesi şair addediyoruz. Mevzu uzun…

  • Okuyucu , 28/08/2014

    Bu şiirin altında “Yves Bennefoy” değil de “Bahadır Dadak” yazsaydı sanırım tekrar hararetli tartışmalara gidilirdi… Dibine kadar modern ve bir o kadar da güzel.

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir