“Ah!” dedi fare, “Dünya her geçen gün daha da daralıyor. Önceleri o kadar genişti ki bu beni korkuturdu; yürümeye devam ettim, mutluydum; nihayet uzaklarda sağlı sollu duvarlar gördüm, fakat bu uzun duvarlar birbiri ardı sıra o denli hızla üstüme geliyorlar ki ben şimdiden son odadayım bile. Ve orada, köşede kendisine doğru yürümekte olduğum bir kapan duruyor.”
“Sadece istikametini değiştirmelisin,” dedi kedi ve onu yedi.
Franz Kafka
Çeviri: Dücane Cündioğlu
2 Yorum